هواپیماهای بدون سرنشین نمونه کلاسیکی از فناوری هستند که به کشاورزان اجازه میدهد بدون نگرانی در مورد محدودیتهای امروز، روی پتانسیلهای آینده تمرکز کنند.
استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در کشاورزی چندین مزیت کلیدی دارد که نیروی کار، هزینه و منابع را در سراسر صنعت کاهش می دهد.
1) فناوری عکس برداری
به عنوان یک فناوری هوایی، یک پهپاد می تواند به راحتی به منطقه کشاورزی مورد نظر دسترسی داشته باشد، خواه فضای تنگ باشد یا یک میدان باز.
این پهپاد منطقه را بررسی میکند و تصاویر باکیفیتی میگیرد که میتواند به تنهایی مورد استفاده قرار گیرد یا به نقشههای سهبعدی دقیق تبدیل شود - همه اینها بدون ایجاد مزاحمت برای کشاورزان، محصولات آنها یا محیط اطراف.
این به کشاورزان اجازه می دهد تا الگوهای کاشت بذر خود را بهتر برنامه ریزی کنند، تجزیه و تحلیل خاک را انجام دهند و از نحوه رشد گیاهان خود مطلع باشند.
علاوه بر این، آنها می توانند به هر مشکلی که در زمان واقعی ایجاد می شود، مانند مسائل مربوط به آفات یا سایر بازدیدکنندگان ناخواسته، عملکرد محصول، آب و هوا و سایر موارد احتمالی کشاورزی رسیدگی کنند.
2) داده ها و نظارت
عکسها و پهپادهای پوششدهنده بلادرنگ کشاورزان را قادر میسازد تجهیزات آبیاری را بازرسی کنند، آفتکشها و کودها را پایش کنند و دادههای گیاهی و محیطی را جمعآوری کنند.
این به آنها اجازه می دهد تا تصمیمات آگاهانه و فوری در مورد مسائل مربوط به خروجی، مدیریت و حتی سلامت کلی محصول بگیرند.
فناوری هواپیماهای بدون سرنشین به کشاورزان اجازه می دهد تا به طور دقیق محصولات خود را بررسی کنند و داده های سطح بالایی در مورد عملکرد ارائه دهند که به آنها امکان می دهد عملکرد را برای فصول آینده پیش بینی کنند.
این نوع داده ها به طور مداوم کارایی فرآیند را متحول می کند و به کشاورزان این امکان را می دهد که عملکرد خود را به حداکثر برسانند و منابع مصرفی خود را در مقیاسی بزرگتر محدود کنند.
3) توزیع آفت کش و کود
برای حفظ عملکرد بالا، محصولات زراعی نیاز به کوددهی و سمپاشی مداوم دارند. در حالی که گردگیرهای محصول هم برای خلبانان و هم برای کسانی که در زمین هستند گران هستند و به طور بالقوه خطرناک هستند، پهپادها کسری از هزینه دارند و هیچ خطری برای خلبان ندارند.
تصادفات، اگرچه بعید است، اما به احتمال زیاد در زمین های باز رخ می دهد که هیچ کس در پایین تر نمی تواند آسیب ببیند. این امر خطر مربوط به پرواز هواپیماها با سرعت بالا در ارتفاعات پایین را که به طور سنتی برای گرد و غبار کردن محصولات استفاده می شود، حذف می کند.
پهپادها می توانند به راحتی جایگزین گردگیرهای سنتی شوند زیرا می توانند با مخازن بزرگ برای کودها، علف کش ها یا آفت کش ها مجهز شوند. استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین برای این منظور ایمن تر، سریع تر و مقرون به صرفه تر است.
هواپیماهای بدون سرنشین نه تنها میتوانند آفتکشها و کودها را پخش کنند، بلکه امکان اندازهگیری دقیق سلامت گیاه را نیز فراهم میکنند و امکان استفاده کنترلشدهتر از این اسپریها را فراهم میکنند.
این منجر به کاهش مقدار مواد شیمیایی استفاده شده، کاهش اثرات کلی زیست محیطی می شود.
پهپادها جایگزین سالم تر و پایدارتری برای گردگیری سنتی محصولات می کنند و کار را بسیار سریعتر از ماشین آلات سنتی انجام می دهند.
4) آبیاری
با حسگرهای صحیح، پهپادها می توانند تشخیص دهند که کدام بخش از یک میدان آب بسیار کم یا بیش از حد دریافت می کند. علاوه بر این، هنگامی که محصول در حال رشد است، پهپادها امکان اندازه گیری دقیق سلامت، گرما و تراکم محصول را فراهم می کنند و امکان تنظیم آبیاری را با رشد گیاهان
فراهم می کنند. از همان ابتدا، محصولات را می توان برای به حداکثر
رساندن زهکشی، جلوگیری از جمع شدن آب و کاهش آسیب های غیر
ضروری به محصولات حساس، بهتر چیدمان کرد.
5) کاشت
برخی از شرکتها شروع به آزمایش کاشت بدون سرنشین کردهاند،
سیستمی که به هواپیماهای بدون سرنشین اجازه میدهد تا غلافهای
حاوی دانهها و مواد مغذی را مستقیماً به داخل خاک پرتاب کنند و
به کشاورزان این امکان را میدهد تا بدون نیاز به کار دستی یا
ماشینآلات سنتی، روند رشد را آغاز کنند.این نه تنها بسیار کارآمد است، بلکه هزینه کلی کاشت را کاهش می دهد.